Vücudumuzda omurilik sinirinin içerisinden geçtiği toplam otuz üç veya otuz dört adet omurga kemiği bulunur. Bunların yedi adedi boyun bölgesinde, oniki adedi sırt bölgesinde, beş adedi bel bölgesinde, yine beş adedi kalça bölgesinde ve kişilere göre değişen üç veya dört adedi kuyruk sokumu bölgesinde bulunur.
Tüm bu omur kemikleri belli bir düzen içerisinde dizilmişlerdir. Omuriliğin içinden geçtiği omurların dizilişinin bozulması, omurların diğer omurların üstüne binmesi ya da sağa ya da sola çıkıntı yapması, buna bağlı olarak etrafındaki sinirleri ve dokuları zedelemesi, bel kayması (spondilolistezis) olarak adlandırılır.
Vucudumuzdaki omurların en hareketli oldukları bölgeler boyun ve bel bölgeleridir. Sırt ve kalça bölgesindeki omurlar, kaburgalar ve kalça kemikleri nedeni ile daha destekli bir yapıya sahiptirler. Ayrıca bel bölgesindeki yükün daha fazla olması nedeni ile omurga kaymaları en sık bel bölgesinde görülür. (Lomber spondilolistezis.)
Omurların yaşla yıpranması, sporcu yaralanmaları, kazalar, tümörler, zor doğumlar, çocukluk çağında omurlardaki doğumsal sorunlar bel kaymasına neden olabilir.
Kaymanın derecesine ve her iki bacağa giden sinirleri zedeleme miktarına göre hastalarda yakınmalar ortaya çıkar.
Bu yakınmalar hafifden ileriye doğru; bel ağrısından başlayıp her iki bacakta topuğa kadar yayılan ağrılar, yürüme zorlukları, belli miktar gidince dinlenme ihtiyacı olabilir. Daha ileri dönemlerde hastalarda yürüyememe, bacaklarda kuvvetsizlik ve incelmeler olabilir.
Deneyimli bir hekim, hastanın hikayesi ve dikkatli bir nörolojik muayene ile kayma bölgesi hakkında bilgi sahibi olabilir. Bel kaymalarının tanısında çekilen röntgen grafileri çok önemlidir. Tedavi şeklinin belirlenmesinde hastaların öne ve arkaya eğilmesi sırasında çekilen radyografilerde kaymanın artıp azalması önemlidir. Kaymaya bağlı sinir sıkışmaları ve omurilik kanalındaki daralmaların tanısında MR (Manyetik rezonans) ile kesin tanı konulur. Gerekli durumlarda EMG (Elektromiyografi) testine de başvurulabilir.
Hafif dereceli kaymalarda istirahat, ağrı kesici, ödem giderici ve kas gevşetici ilaçlar, geçici korse kullanımı ve fizik tedavi yöntemlerinden biri veya birkaçı ile şikayetlerde azalma sağlanabilir.
İlk iki aşamada sonuç alınamazsa, bacaklarınızdaki fonksiyon kayıpları giderek artıyorsa, cerrahi müdahale gereklidir. Her cerrahi müdahalenin bir riski vardır. Cerrahi müdahale en son düşünülecek tedavi yöntemidir. Fakat ileride daha kötü sonuçlar doğabileceği düşünüldüğü zaman cerrahi müdahaleden kaçınmamak gerekir.